Max Czornyj - Rocznik 1989. Adwokat, praktykował prawo w Polsce i we Włoszech. Niczym w dowcipie lubi stare wino, spleśniałe sery i samochody bez dachu. Pasjonuje go broń czarnoprochowa - rewolwery Colta i Remingtona. Kolekcjonuje antyki, przede wszystkim sztychy, zegary, zegarki, również zabytkowe meble. Lubi grać w szachy, a na playstation nie grał nigdy. W prozie - seryjny morderca. Grzech to jego pierwsza zbrodnia. Ofiara – druga, a na ujawnienie czekają kolejne. Wszystkie zachwycają czytelników i recenzentów.
źródło:http://www.mrocznastrona.pl/Autor/108
Fabuła:
W mieście prawdopodobnie pojawił się naśladowca. Równie przebiegły i sadystyczny.
Nikt nie chce dopuścić do siebie myśli, że zabójca pozostał na wolności.
Porwana zostaje kolejna kobieta. Sprawca najwyraźniej chce wciągnąć do swojej upiornej rozgrywki Eryka Deryłę. Impulsywny komisarz nie waha się podjąć wyzwania. Jednocześnie musi jednak zadbać o bezpieczeństwo własnej rodziny. I to bez względu na koszty.
Uwikłany w makabryczną grę i zagrożony dyscyplinarną zsyłką stara się uprzedzić seryjnego mordercę.
Co jest rzeczywistością, a co jedynie makabryczną scenerią?
Deryło musi zrozumieć zasady, które kierują zbrodniarzem.
Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę?
Nikt nie chce dopuścić do siebie myśli, że zabójca pozostał na wolności.
Porwana zostaje kolejna kobieta. Sprawca najwyraźniej chce wciągnąć do swojej upiornej rozgrywki Eryka Deryłę. Impulsywny komisarz nie waha się podjąć wyzwania. Jednocześnie musi jednak zadbać o bezpieczeństwo własnej rodziny. I to bez względu na koszty.
Uwikłany w makabryczną grę i zagrożony dyscyplinarną zsyłką stara się uprzedzić seryjnego mordercę.
Co jest rzeczywistością, a co jedynie makabryczną scenerią?
Deryło musi zrozumieć zasady, które kierują zbrodniarzem.
Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę?
źródło opisu: http://www.mrocznastrona.pl/Ksiazka/268
Moja opinia:
Po raz kolejny absolutnie przepadłam. Ponownie poczułam ten strach, przerażenie jak przy pierwszej części. Opisy, dialogi, pobudziły moją wyobraźnię na najwyższe obroty do tego stopnia, że do teraz myślę o tym wszystkim co się wydarzyło. A akcja mknie od pierwszych stron, aż do samego końca. Moje buzujące ciśnienie ani na chwilę nie miało możliwości się obniżyć. Nie raz autor mnie zaskoczył do takiego stopnia, że myślałam, że wyjdę z siebie. Zbliżając się do końca, w pewnym momencie zabrakło mi tchu, widząc jak mało zostało stron, a akcja była w kulminacyjnym momencie. Nastąpił wielki finał po którym byłam pewna, że autor już odpuścił moim zszarganym nerwom ale nie. Ostatnie zdania, musiały doprowadzić mnie do totalnego czytelniczego amoku! Z parę minut patrzyłam na koniec. I pozostało mi znów czekać do kolejnej części, która się ukaże na jesień.
Cztery Iks i jego szaleńcza obsesja na punkcie religii, ponownie mnie tak przerażała, że czasami miałam wrażenie, że czuję jego oddech na plecach.
,,Ofiara" jest jeszcze lepsza niż pierwsza część. Bohaterowie na nowo pobudzeni do literackiego życia są ciekawsi i bardziej intrygujący. Ciągłe zwroty akcji nie pozwalają na chwilę oddechu. To była naprawdę mocna książka.
Jeśli jeszcze nie znacie ,,Grzechu" musicie nadrobić przed lekturą ,,Ofiary", gwarantuję mocne doznania. Polecam!
Cztery Iks i jego szaleńcza obsesja na punkcie religii, ponownie mnie tak przerażała, że czasami miałam wrażenie, że czuję jego oddech na plecach.
,,Ofiara" jest jeszcze lepsza niż pierwsza część. Bohaterowie na nowo pobudzeni do literackiego życia są ciekawsi i bardziej intrygujący. Ciągłe zwroty akcji nie pozwalają na chwilę oddechu. To była naprawdę mocna książka.
Jeśli jeszcze nie znacie ,,Grzechu" musicie nadrobić przed lekturą ,,Ofiary", gwarantuję mocne doznania. Polecam!
Moja ocena:
10/10
Informacje o książce:
| ||||||||||||||||||
Przyjemnego dnia <3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz